Kunstmatige intelligentie – of AI (artificial intelligence) – is de overkoepelende term voor een variëteit aan technieken waarmee intelligentie wordt gesimuleerd op computers. Grosso modo zijn er twee soorten: regelgebaseerde en zelflerende technieken.
In het eerste geval spreek je meestal van een expertsysteem. Meteen maar twee voorbeelden: NHGDoc, dat de huisarts op basis van de NHG-Standaarden ondersteunt bij het geven van advies aan de patiënt, en Oncoguide, dat via beslisbomen patiëntspecifieke behandeladviezen genereert op basis van (ziekte-) gegevens van de patiënt uit het elektronisch patiëntendossier en Nederlandse oncologische richtlijnen. In beide en gelijksoortige gevallen volgt het systeem een algoritme van het type ‘als dit het geval is, doe dan dit of kies dan dat’. Het is – zou je kunnen zeggen – een geprogrammeerde redeneermechanisme die wordt gebruikt om conclusies te trekken in een specifiek klinisch geval. Een voorwaarde voor het ontwikkelen van dit soort systemen is uiteraard dat er consensus bestaat over bepaalde kennis en medische principes, zodat die in regels vastgelegd kunnen worden.
